22 juli van dit jaar overleed Bert Brinkel, beter bekend onder zijn schrijversnaam Michel van der Plas. Helaas is hij vooral bekend gebleven door de nummers die hij schreef voor o.a. Wim Sonneveld en raakten zijn eigen gedichten op de achtergrond. Daarnaast was hij vaak het mikpunt van de zogenaamde grappen die Godfried Bomans uithaalde met zijn vrienden.
REGENTESSELAAN
Wat heeft ons op die morgen toch wel mogen doen lopen langs de Regentesselaan, waar ons de blaren om de oren vlogen? Waar kwamen we in 's hemelsnaam vandaan?
Hoe dan ook, er kwam een mannetje aan waardoor je blik opeens werd aangezogen, een en al zwarte hoed en zwarte ogen, voorzichtig schuifelend, - en jij bleef staan.
Kloos, zei je, toen hij bij het hoekje kwam, - een hoopje mens, maar toch een zo geachte, dat je, eerbiedig, op een afstand, wachtte, en, ongezien door hem, je hoed afnam. Daar ging een god in 't diepst van zijn gedachten naar P. van Haastrecht voor een half ons ham.
MICHEL VAN DER PLAS. UIT: DE OEVERS BEKENNEN KLEUR VERZAMELDE GEDICHTEN, 1994
Vandaag kies ik een gedicht van de vooral als vertaler van de werken van Homerus en Shakespeare bekende Herbert J. de Roy van Zuydenwijn. Werd 19 december 1927 in Amsterdam geboren, waar hij het gymnasium volgde en daarna aan de UVA rechten ging studeren. Was in het studiejaar 195101952 redacteur van het beroemde Propia Cures. Was werkzaam bij de Gemeente Den Haag en vervolgens van 1969 tot 1988 bij het ministerie van Buitenlandse zaken. Naast zijn vertaalwerk schreef hij ook gedichten.
STILTE
Wanneer de mensen ogen hadden om in hun verdriet te kijken, zij zouden de wind zien breken met kracht, en over de bergen de zwarte zigeuners van onweer zouden zij horen vioolspelen over de kammen de donkere klankkast der bergen Zij zouden weten eenzaamheid is het eerste boek van de schepping, en stilte het laatste verloren geluk van de mensen.
In de serie artikelen gewijd aan zelfportretten - schier eindeloos tot mijn verbazing - neem ik bovenstaand zelfportret als onderwerp. Het is vervaardigd door de Belgische Kunstschilder Camille van Camp in 1834 geboren in Tongeren en in 1891 overleden te Montreux. Hij studeerde in Brussel en Parijs en na een verblijf van een paar weken in Barbizon vestigde hij zich in Tervuren. Dat werd het "Belgisch Barbizon"genoemd. Samen met zijn vriend Hyppolyte Boulenger vatte hij het plan op om er een kunstenaarskolonie te stichten. In 1868 was hij betrokken bij de oprichting van de Société Libre de Beaux Arts, een groep progressieve kunstenaars die in 1876 ophield te bestaan. van Camp schilderde voornamelijk portretten en landschappen.
Ik vervolg mijn serie over muziek die dierect of indirect met de stad Venetië heeft te maken met de componist waar ik een you tube opname heb opgenomen van het Veni Creator van Giammateo Asola. Hij werd in 1532 geboren en stierf 1 oktober 1609, dus in de late Renaissance. Afkomstig uit Verona, studeerde hij waarschijnlijk bij Vinzenco Ruffo. Werd in 1577 benoemd tot kapelmeester in Treviso, maar het jaar daarop gaat hij naar Vicenza, waar hij beter betaald wordt en meer muzikale mogelijkheden heeft. In 1582 verhuist naar het toenmalige muzikale centrum Venetië en is daar werkzaam tot zijn dood aan de San Severo als kapelaan.
Opvallend is dat hij zich niet liet beinvloeden door de Venetiaanse school, maar juist door Palestrina, d.w.z. de Romeinse school. Wel nam hij het idee van Coro Spezzati - ruimtelijk gescheiden groep zangers - over. Naast geestelijke werken componeerde hij ook wereldlijke werken w.o. Madrigalen, die helaas verloren zijn gegaan.
.jpg)