daggedicht donderdag 3 december

Voor deze donderdag 3 december kies ik een in het oeuvre van J.G.Elburg bekend gedicht. Dat bekend is dus een relatief gedicht, want hoewel het lijkt althans op internet dat de dichtkunst in Nederland bloeit, betwijfel ik of het aantal lezers toeneemt. In mijn omgeving ken ik niemand die gedichten leest, laat staan namen van dichters kent. 
Het gedicht van Elburg dat ik hieronder in zijn geheel overneem heeft hij geschreven zeven jaar na het einde van de 2de wereldoorlog; een tijd waarvan hij de verschrikkingen aan den lijve heeft ondervonden; hij was namelijk zowel frontsoldaat en zat daarna in het verzet. Maar opvallend is dat het een tijdloos gedicht is en net zo goed aan onze tijd geplakt kan worden. Zie het woord " vlucht " in de eerste strofe. Elburg stelt in zijn gedicht dat oorlog geen "natuurgegeven  "is maar een handelen door mensen voortkomend uit berekening. 

NIETS DOEN NATUURLIJK

Dacht dat het oorlog werd als herfst
pf zondag, een grauw costuum een 
stalen paraplu is al wat men b ehoeft
en eten eten eten d.d.t. en hele 
schoenen voor de vlucht met duizend
door deze zelfde regen overvallen mensen
en spaden voor een graf of greppels, 
en stomverbaasd kreperen
en prachtig denken.
denken.

denken.
kan prachtig denken
wil stomverbaasd kreperen.
een graf een greppel een gekochte spade,
een aarde zonder graan, geaderd
van wroeten kreten, draden en metaal.
milioenen voeten in die onbegrepen
mars op hem af om in zijn strot te bijten
een oorlog als een koude eb of vloed
niets aan te doen 
hoofdschuddend sterven

een dood gemaakt als drank
gedestilleerd, als winst becijferd
bedoeld, verwekt, gebaard, gevoed
verpakt, als een machine, en verstuurd
en stomverbaasd kreperen
kan prachtig denken
denken

J.G.ELBURG

UIT:   LAAG TIBET ( 1952)