Zeebries

DAGGEDICHT WOENSDAG 31 OKTOBER 2012

Vandaag vermeldt de dagkalender een gedicht van de Franse dichter Stephane Mallarmé, die leefde van 1842 tot 1898.



ZEEBRIES

Het vlees is droef, helaas! en ik las alle boeken,
Ver! ver weg!  Ik zie vogels hun vervoering zoeken
Tussen het onbekend schuim en de hemelboog!
Niets, noch de oude tuinen spiegelend in het oog
Weerhoudt dit hart ervan langzaam in zee zinken
O nachten, noch de lamp die eenzaam staat te blinken
Op 't lege blad dat door de blankheid wordt behoed
Noch ook de jonge moeder die haar kindje voedt.
Ik zal op reis gaan! Steamer, laat uw masthout deinen
En licht het anker naar exotische domeinen!

Een Weerzin, door bittere hoop teleurgesteld,
Gelooft nog aan een laatste wuiven van vaarwel!
en wie weet staan de masten voor de stormen open
Die met de wind dit schip te pletter laten lopen
Waar 't zonder masten, zonder vruchtbaar rig verzinkt...
Maar o, mijn  hart, hoor hoe de zang der zeelui klinkt!

STEPHANE MALLARMÉ
UIT:  GEDICHTEN
VERTALING UIT HET FRANS:  PAUL CLAES
ATHENAEUM-POLAK&VAN GENNEP, AMSTERDAM, 1986