Voor deze maandag 30 september heb ik een gedicht gekozen van een dichter, wiens geboorteland de laatste jaren is verwikkeld in een vreselijke strijd waarbij duizenden slachtoffers zijn omgekomen en waarvan het einde niet in zicht is. De naam van de dichter is Ali Ahmad Said beter bekend onder zijn dichtersnaam Adonis.
HET BROOD
Het brood keert terug naar zijn deeg,
schuilend in een gedicht,
zoals ik.
Wij zwierven blootsvoets rond heel de nacht.
Heb jij gegeten?
Neen.
Afscheide genomen?
Neen.
Weerstaan aan je stem als hij
zijn koninklijke wonde opende?
Neen.
Wij zwierven heel de nacht
op de bodem van een lied, kijkend
naar de zeilende schepen van de letters.
Ik veegde mijn letters van mijn gezicht
en zette de hoed van de herfst op
om de drijvende tombe te kunnen vastgrijpen.
En wij bogen het hoofd.
De treurige populier rees omhoog, zeggend -
ik kan het hem horen zeggen-
het brood en ik zijn twee tekens.
Elk lied is een boodschapper,
en het water is een ver gehinnik.
Het brood en ik zijn het bloed.
Wij zwierven heel de nacht rond.
De straten snikten.
De knieën van de minaretten bogen.
En wij bogen....
Uit: Spiegels
vertaling uit het Engels: Henri Thijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten