Voor deze zondag 26 juli heb ik een gedicht gekozen van de man die alleen in de kringen van het Rijksmuseum nog bekend zal zijn, want hij oefende deze functie uit in de periode van 1921 tot 1941. Tijdens zijn studie aan het Erasmiaans gymnasium kreeg hij als leraar klassieke talen de dichter J.H.Leopold, die hem in contact bracht met de geestelijke sfeer van rond 1900 en mede de basis legde van zijn esthetische opvattingen.
Naast zijn kunsthistorisch werk schreef hij ook literaire essays en dichtwerken, waarvan kenners altijd de hoge kwaliteit ervan aangegeven hebben. Of deze werken w.o. "De Poort van Ishtar" uit 1937 nu nog veel gelezen worden, waag ik te betwijfelen. Over deze belangrijke Nederlander is nog altijd geen biografie geschreven.
TUINEN
Tuinen, schemering van weelde,
duister weg, mijn koninkrijk.
Uw gestalten, marmerbeelden,
nemen nachtelijk de wijk.
Heug'nis die op 't verst bedacht zijt,
weet gij nog van 't ijl foreest,
van der voog'len schrille zachtheid -
lente-uchtends teder feest?
Doof dan heug'nis in berusting,
lustverzadigd, droombevolkt:
liefde die te keur, te kust ging,
peinst om schoonheid weggewolkt.
Grauwe tuin in donkre vrede:
't Is vaarwel, zwart paradijs.
Toekomst, zonnedag, verleden
nog eens halfbewust doorschreden,
Heerlijk niets, mijn levensreis.
Frederik Schmidt Degener
Geen opmerkingen:
Een reactie posten