Als je de naam Gabriël Smit noemt wordt bijna altijd direct zijn oorlogsverleden erbij gehaald en daardoor krijgt zijn dichtkunst niet de aandacht die ze verdient. Ik vind deze naamgenoot een bijzondere dichter die vooral de laatste jaren van zijn leven zeer aansprekende gedichten schreef, die naar mijn mening zich bijzonder goed lenen om op muziek gezet te worden.
DOOR DE STILTE HEEN
Al dagenlang probeer ik door de stilte
heen te luisteren, - de bloemen hier
op tafel voor mij zijn zo open, willen
spreken, maar ik kan ze nog niet
verstaan, - nog te veel dag is binnen
mij nagebleven, nog te veel zien
van vervalste kleuren, botte dingen,
ik heb nog geen eigen lichtverschiet.
Zo stil worden dat uit zwijgen woorden
bloeien van over de grens van leven
heen, een enkele stem, een enkele vraag,
en daarop dan niet angstig voor de
aandacht van de bloemen antwoord geven,
één eigen woord, - ik hoop dat ik het waag.
GABRIËL SMIT (1910-1981)
UIT: EVENBEELD (1981)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten