Mijn zoon organiseert in zijn huis aan de Dassenakker huisconcerten en gisteravond zondag 4 october trad daar Lenny Kuhr met een programma waarin zij liederen zong uit diverse inmiddels door uitgebrachte albums.
Ondanks dat zij inmiddels 65 jaar is heeft haar stem nog niets aan kracht ingeboet en heel opvallend is dat zij een volkomen eigen geluid heeft dat je uit een aantal andere stemmen direct herkent.
Ze brengt een gevarieerd repertoire van up tempo nummers tot echte luisterliedjes. Ze begeleidt zich zelf op de gitaar maar heeft een fantastische gitarist bij zich namelijk Cor Mutsers, die bovendien ook nog beschikt over een aangename zangstem, die spaarzaam wordt gebruikt als tweede stem.
Tussen de liedjes door brengt zij quasi filosofische verhaaltjes, die vooral te maken hebben met haar eigen crisis die zij heeft gemaakt en die o.a. lichamelijke klachten had door het tijdelijk wegvallen van haar stem. Dit kijken in haar ziel, bijna voyeuristisch van aard, vond ik té persoonlijk van aard en gaven mijns inziens het programma geen meerwaarde. Ze had beter kort iets over de inhoud van het liedje zelf kunnen vertellen en de aanleiding waarom zij het geschreven had, Dat deed ze bv. bij het liedje "Neem me mee" dat ze heeft geschreven bij het overlijden van de man van haar beste vriendin. Ik vond dit het beste liedje van de avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten