Vrijdag 13 november koos Laurens Jz Coster een gedicht van Max Nord, een welhaast vergeten dichter. Daarom kies ik dit gedicht vandaag als mijn daggedicht.
Hij had een grote zelfkennis, wat blijkt uit zijn memoires die hij de titel Achterwaarts gaf. Hij bleef een man op de achtergrond, altijd bedachtzaam maar een stimulerende kracht voor velen. Hij stierf in 2008 op hoge leeftijd.
DROOM
Ik droomde moe; ik was zo stil als oud,
ik wist alleen: nooit zal ik alles weten,
mijn handen waren van verwachting koud.
Toen trad zij binnen die 'k niet kan vergeten,
zij lachte en haar lach was mij vertrouwd,
zij heette zoals zij alleen kan heten.
Ik riep haar, nam haar slanke bruine hand,
oud was ik zeer, zij was zo jong gebleven
als mijn herinnering, en op de rand
en op de ijle rand van dood en leven
liep ik opnieuw met haar, als eens aan 't strand
waarvan ik door haar sterven was verdreven.
MAX NORD ( 1916 - 2008)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten