Voor deze vierde dag in april 2013 kies ik een gedicht van de alleskunner Christian de Valk. Hij is behalve dichter ook schrijver, pastor en theatermaker. Geboren in 1958 debuteerde hij pas in 2010 als dichter, hoewel hij al vele jaren gedichten schrijft.
In 2010 verscheen de bundel Dichter op de huid; daarin staan 40 gedichten waarin hij uiteenlopende onderwerpen aanroert met als belangrijkste item aandacht voor de mens en diens gemoedservaringen.
GESCHENK
Er zit een vogel op mijn hand
van bloed en zon en blauwe veren.
Hij zingt en dwingt mij in yte keren,
hij doet mij denken aan het strand,
een wezen uit een ander land
afkomstig en uit hoger sferen.
Ik moet hem dieper kennen leren,
zijn stem is aan de zee verwant.
Zacht trillen in mij mee de snaren
en ruisend komt opnieuw tot leven
het doodgewaande instrument.
Verdreven zijn verspilde jaren,
het duister afgewend. Gebleven
de zon, de wind, het firmament.
CHRISTIAN DE VALK
uit Dichter op de huid
Elikser, Leeuwarden 2010
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten