Voor deze zondag 6 juli kies ik een gedicht van Joop Weremeus Buning; zowel de familie van zijn vader als die van zijn moeder behoorden tot de welgestelden van Arnhem en Velp. Hij wordt op 4 mei 1891 in Velp geboren; 4 jaar oud verhuist het gezin naar Katwijk, maar in 1907 wordt er opnieuw terug verhuisd naar Velp. Al 20 jaar oud slaagt hij voor de HBS. Jop vertrekt naar Amsterdam om er voor notaris te gaan studeren, maar hij breekt deze studie af en kiest voor journalistiek en literatuur.
In 1914 krijgt hij een verhouding met een jonge vrouw, die echter in hetzelfde jaar overlijdt. Dit verdriet inspireert hem tot het schrijven van zijn debuutbundel In Memoriam. 20 juli 1920 trouwt hij met Gerritdiena Johanna Ensink, zij krijgen in juni 1921 een zoon. Helaas komt aan dit huwelijk in 1931 een einde, als hij Miep van 't Hoff-Kools leert kennen en hij voor haar zijn 1ste vrouw en zoon verlaat.
Om door te kunnen werken en inkomsten te houden meldt hij zich in 1942 opportunistisch aan bij de Kultuurkamer. Van enige collaboratie met de Nazi's is nooit iets gebleken en dus krijgt hij slechts één jaar een publicatieverbod. Hij overlijdt op 16 november 1958 aan pleuritis in het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam.
DES NACHTS
Dit is het leven, duidter en bemind.
Achter het los behangsel speelt de wind,
Een nachtlicht schijnt, de muizen knagen.
De morgenschemering begint te dagen.
De slaperige moeder voedt haar kind.
Meer kan geen mensch verdragen
Dan dat, terwijl het daglicht wint,
Met ieder langzaam weder adem halen.
Een eeuwigheid vergaat, een eeuwigheid begint,
Als in een sluimering.......
J.W.F.WEREMEUS-BUNING
Geen opmerkingen:
Een reactie posten