Voor deze donderdag 31 juli kies ik een gedicht van de voor mij onbekende Vlaamse dichter Nic van Bruggen; in 1938 in Merksem geboren. Hij debuteerde als dichter in 1962 met de bundel Een Kogel. In zijn gedichten betrok hij allerlei kunstvormen. Naast gedichten schreef hij ook verhalen. In 1991 overleed hij in Antwerpen.
DROEF MAAR EERLIJK LIEFDESGEDICHT
Ik zal de dag beginnen als een vlek
in de lakens. Ik zal uit je handen
de leegte der tederheid eten. In je mond
de witte hitte der waarheid vinden.
Mijn valk zal de stilte van een wingewest
ontdekken. Wij zullen vreedzaam ontwaken
op de koele kussens der droefheid. Ik kus je.
Ik zal een boek voor je kopen, en laarsjes,
mijn ademhaling herzien, een triest feest
bedenken, en wijn en rozen voor ons kiezen,
Het zal een dag worden, geurend als een
boomgaard, als een koorstig orakel
van liefde, stervend aan je lippen,
trouw aan de eeuwige herfst. Ik omhels je.
De avond zal langzaam groeien, verlaten
als een windstreek, eenzaam als een rivier,
maar warm als de nachtwind die ons herkent
en de regen of de schaduw van een vriend.
En al wat schuldig is zal ik voor je
verzamelen: mijn mooiste zonde, het geluid
van een traan, de luie geur van je zweet en
de dubbele bodem van de dood. Ik leef van je.
NIC VAN BRUGGEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten