Voor deze dinsdag 19 maart kies ik een gedicht van de voor mij onbekende Spaanse dichter Luis Cernuda, in een vertaling van Stijn Kleijnen.


HET GEVAL VAN DE VERMOORDE VOGELS

Nooit  zullen we weten, nooit, 
om welke reden op een dag
die lichten lichtjes flikkerden;
was het een droevig schuim,
een sterkere bries of niets wellicht.
Alleen de golven die het weten.

Minachtend tonen zij daarom vandaag
hun kleur van ogen,
hun kleur nog onbekend, zelfs als een herinnering
iets tot hem zingt, iets op zachte toon.

Het was een vogel die misschien vermoord was;
niemand die het weet. Door niemand
of door iemand die triest is miusschien op de stenen,
op de muren van de hemel.

Maar daarvan weet men niets vandaag.
Alleen een lichte flikkering van lichten,
een kleur van ogen in de golven of de bries;
en ook, wellicht, een angst.
Alles, inderdaad, onzeker.

LUIS CERNUDA