Vandaag kies ik een gedicht van Michel van de Plas uit zijn bundel Vreemdeling op doortocht. In deze bundel staat een cyclus De goede moordenaar. Deze heeft net van Jezus gehoord dat hij dezelfde dag met Jezus in het Paradijs zal zijn.
Paradijs. Paradijs. Dat woord was zoek
op aarde en in de hemel, als vergeten.
onuitgesproken sinds het eerste boek,
zelfs onder de stoutmoedigste profeten.
En nu staat het opeens weer, diamant,
tegen de zwarte lucht, en visioenen
van al het zuivere en eeuwig groene
herleven in het jou beloofde land.
De engel stapt opzij, de zeven stromen
klateren op in nieuw, gedeeld genot,
de zachte bries ontwaakt in alle bomen,
nu gaat de mens weer wandelen met God,
het zwaard smelt in zijn vlammen, het is vrede,
vrede, het is je aangezegd, nog heden.
MICHEL VAN DER PLAS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten