Voor deze 26ste september heb ik een gedicht gekozen van een voor mij onbekende dichter, de in 1963 geboren dichter Peter Swanborn.
OVERDRACHT
Op een ochtend doet je lijf niet meer precies
wat je verlangt. Je been wil naar voren, je voet
stapt naar rechts. Je hand weigert als iemand
groet. Vreemde woorden rollen over je tong.
Je strompelt naar het spreekuur van de Dienst
Wedergeboorte. Dit was niet de afspraak, zeg je.
Ik had o m een nieuw exemplaar gevraagd. Geen
drama van de vorige bewoners, geen overdracht.
De ambtenaar neemt je mee naar achteren. Hier
zegt hij, hangen de schone lichamen. Trek er gerust
een aan. Ze zijn ontsmet met chloor en jodium en
met vergetelheid. Maar houd je adem langdurig in.
De kleinste kuch geeft een afdruk, vormt een portret
dat beklijft aan de binnenzijde van je dolende ziel.
PETER SWANBORN
ongepubliceerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten