Voor deze zaterdag 27 september heb ikk een gedicht gekozen van een eveneens voor mij onbekende dichter nl. J.W.Schotman. Hij werd 10 maart 1892 in Hoogeveen geboren;werkte als arts in China, waar hij in aanraking kwam met oosterse poëzie en daardoor geinspireerd gedichten ging schrijven. Hij was een groot kenner van het verre oosten. Later was hij werkzaam als psychiater en schreef opvallende cultuurbeschouwingen. Overleed in Zwolle op 14 maart 1976.
EENZAAMHEID
De schemer van bewolkte zomerdag,
een weg door weiland en veel water, waar
verzameld zit een breede vorsenschaar,
wier leurgeluid mij lijkt een hoongelach.
Ver aan de horizon, waas-blauw en dof
- aan de aard gedrukte massa - ligt de stad:
door 't grijs speelt wisselend wat vonkgespat,
- zo boort ruw diamant z'n gloed door 't stof. -
Ik voel me triestig, 't is hier pijnend-stil:
de vogels slapen...'t vee droomt in de wei,
waar slechts 't zot kikkervolk geruchten wil...
....eenzaam stijgt en overhuivert mij.
J.W.SCHOTMANN
uit verzen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten