Ik neem voor deze maandag 1 september het gedicht over dat de web-site Laurens Jz.Coster vermeldde voor gisteren. Het is een gedicht van een meer als prozaschrijver bekend geworden schrijver Alfred Kossmann. Hoewel hij veel prijzen kreeg tijdens zijn leven, is hij als auteur toch altijd wat onderbelicht gebleven. Hij werd op 1 januari 1922 in Leiden geboren, maar groeide op samen met zijn tweelingbroer de bekend geworden hoogleraar geschiedenis E.F.Kossmann.
Om aan de Arbeitsei nsatz te ontkomen dook hij onder, maar werd door de Duitsers ontdekt en samen met zijn broer naar Duitsland afgevoerd, waar zij vanaf 1943 in Straatsburg en Heidelberg te werk werden gesteld. Na terugkomst in Nederland werkte hij hoofdzakelijk bij uitgeverijen en reisde veel door Zuid Europa. In 1972 krijgt hij een ernstig auto ongeluk en wordt blijvend invalide. In 1988 krijgt hij de Constantijn Huygensprijs voor zijn hele oeuvre. De laatste jaren van zijn leven verblijft hij in Griekenland, maar overlijdt 27 juni 1998 in Amsterdam.
De tweelingbroers Kossmann.
HERFSTLIED
Trompet, de geweldige
Stoot van de zomer is uitgeblazen. Hij zet
U achteloos van de lippen, u de enig geldige,
U de enig krachtige in dit orkest van klachten.
Hij sluipt weg in de nacht.
En wat ons rest
Nu gij ons zijt ontnomen?
ach de kleine strijkers van verlangen.
Ach de kleine pijpers van onthulling,
Ach de cello 's van de tranenzware dromen.
ALFRED KOSSMANN
UIT: DE BOSHEKS (1951)
1 opmerking:
Alfred Kosman hoorde ik vaak op de radio als literair criticus. Een erudiet man.
Een reactie posten