concert Frank de Kleer 3 november 2013

Stond het vorige concert in het teken van Flamencomuziek; deze keer wilde Frank de aanwezige liefhebbers iets vertellen over de Blues en Hot Club de France.
Eerst lanceerde hij een jong talent nl. zijn jongste zoon Pjotr, die op een heel ongedwongen en natuurlijke wijze een liedje speelde op een onlangs aangeschaft instrument.

Schuin achter Pjotr zien we het instrument waar Frank vervolgens op ging spelen nl. een gitaar vervaardigd uit een legering met een enorm volume en waarop met een soort koker om de vinger het bepaalde glijdende geluid voortgebracht wordt.

U hoort hier Muddy Waters met Missippi Delta Blues.

Muddy Waters komt niet in eens bovendrijven en Frank diept een naam op die bijna niemand kent, hoewel ze toch een beroemd lied heeft gecomponeerd nl. Freight Train. Elisabeth Cotten, want over haar heeft Frank het, werd op 5 januari 1895 in Chapel Hill geboren. In februari 1910, dus op slechts 15 jarige leeftijd trouwde ze de eveneens 15 jarige Frank Cotten. Ze leerde zichzelf gitaarspelen,  maar draaide daarbij de gitaar om en plukte dus met haar linkerhand in de snaren.
Gedurende 25 jaar raakte ze geen gitaar meer aan, maar door haar contact met de Seegerfamilie nam zijn het instrument weer ter hand.

 U ziet en hoort hier deze legende spelen, vanzelfsprekend laat ik hier ook het nummer Freight Train, Freigt Train horen dat Elisabeth schreef toen ze 12 jaar oud was. Op deze opname is ze naar ik meen 90 jaar oud.

Een tweede opname van Freight Train door Joan Baez.

Vervolgens belicht Frank de Kleer een andere grootheid uit deze jaren nl. Big Bill Broonzy. Hij werd op 26 juni 1893 geboren in een gezin van 17 kinderen en begon in de jaren 20 met optreden en groeide uit tot een van de sleutelfiguren in de ontwikkeling van de Bluesmuziek in de 20ste eeuw. Het was zijn oom Jerry Belcher die hem in aanraking bracht met de spirituals en volksmuziek. Gitaarspelen leerde hij van Papa Charlie Jackson.
Eric Clapton heeft aangegeven dat Big Bill Broonzy zijn grote inspirator was.

Papa Charlie Jackson begeleidt zich zelf bij het nummer Long Gone, Lost, een opname uit 1925.

 Voordat Frank de naam Big Bill Broonzy noemde vertelde hij in het kort over de Richard Jones, waarvan U een opname kunt beluisteren uit 1927 en heel toevallig noemt Big Bill Broonzy deze man in een eigen opname, die ik hieronder laat horen.

 Frank wijkt heel gemakkelijk af van zijn voorgenomen priogramma en dat heeft zijn charme, want het geeft ruimte voor improvisatie.
Tussen het publiek bevindt zich Wim, die deel uitmaakt van de band Cuata, waarmee Frank en Wim ontelbare keren zijn opgetreden. Hij nodigt Wim uit om met hem samen te gaan spelen. Ze kiezen daarvoor de stijl van Hot Club de France, met de beroemde gitarist Django Reinhardt.
Geboren uit een Sinti familie in het Belgische Liberchies op 23 januari 1910. De familie trok door Frankrijk, Corsica en Noord-Afrika en vestigde zich  uiteindelijk in een woonwagenkamp in Parijs.
Zij broer en hij leerden zichzelf spelen op de banjo, gitaar en viool en het was pas in de jaren '30 dat Stephane Grapelli  hem leerde lezen en schrijven.
In de winter van 1928 brak er brand uit in de woonwagen, waarbij Django zwaar gewond raakte en waarbij de pink en ringvinger van zijn linkerhand verlamd en misvormd raakten. Tijdens zijn tweejarig verblijf in het ziekenhuis leerde hij zich opnieuwe gitaarspelen aan en bekeerde zich tot de gipsy jazz en zijn grootste bekendheid kreeg hij met het Quintette du Hot Club de France, waarvan deel uitmaakten zijn broer Joseph (Slaggitaar), Roger Chaput (slaggitaar), Louis Vola (contrabas), Stephane Grappelli (viool)  en Django zelf akoestische gitaar.
Tijdens de oorlog genoot hij bescherming van een Luftwaffeofficier Dietrich Schulz-Köln, die gek op jazz was. Django overleed an een hersenbloeding op slechts 43 jarige leeftijd.

Op deze opname speelt Django het beroemde Nuages.  Vervolgens een opname van het Quintette Hotclub de France.

  Wim in opperste concentratie tijdens het optreden op zondagmiddag samen met Frank.

Een andere bijzondere gast en al een zeer oude vriend van Frank is de uit Indonesië afkomstige Hawai gitarist Richie Hansen, die op de uitnodiging van Frank om ook samen te spelen ingaat. Richie bespeelt de Ukelele, een instrument dat de laatste jaren de liefde van Frank heeft gestolen en waarop hij leerlingen van de basisscholen o.a. in Beusichem les geeft. Hij heeft daarvoor een eigen lesboek geschreven. Jammer genoeg heb ik geen opname kunnen maken van deze twee rasmuzikanten, die op het einde van het concert ook nog steun krijgen van Wim.
Het speelplezier spat er vanaf.

Dit is een opname van Richard Hanson en Frank; ze spelen de St. Louis Blues.

Daarmee kwam met een ovationeel applaus een einde aan dit geweldige concert, dat alle aanwezigen GELUKKIG  maakte en daar draait het toch om.