Voor deze zondag 3 november heb ik een gedicht gekozen van iemand van wie je nooit zou verwachten dat hij gedichten schrijft, maar waaraan je momenteel niet aanvoorbij kunt gaan door het mediaoffensief waaraan Arthur Docters van Leeuwen zich nu niet aan wil onttrekken en zich interviews heel open stelt. In 1971 verscheen van zijn hand al een bundel verhalen onder de titel Het reservaat,
KINDERSPEL
Elf was ik en jij half begeerlijk.
Een meisje en bijna de beste van de klas.
Je lengte, je gezicht en bloesje,
Plus geheimzinnig huis, met voor en achter dennenbomen.
Toen ik zestien was en zo vergeestelijkt
Als ik nooit meer worden zal, zag ik je terug,
Nog één keer meedoend met een buurtspel.
Met een blik swaaraan de schrik nog kleefde,
Keek je en ging dicht bij je minnaar staan
ARTHUR DOCTERS VAN LEEUWEN
UIT: WEGGEWAAID
Geen opmerkingen:
Een reactie posten