Dit levensbericht wijd ik aan een ontdekkingsreiziger die helaas altijd in de schaduw heeft gestaand van zijn tijdgenoot Charles Darwin. Alfred Russel Wallace geboren op 8 januari 1823 inb Usk werkte als jongeman in dienst bij zijn broer William en wel als landmeter en nam diens bedrijf na de dood van William over.
Maar het avontuur trok en daarom ging hij in 1848 met een Britse natuuronderzoeker Henry Walter Bates mee op reis naar Brazilië waar hij diersoorten wilde verzamelen. Helaas brak er brand uit aan boord van het schip waarmee hij terugvoer naar zijn vaderland en daarbij ging zijn verzameling verloren.
Hij liet zich er niet door uit het veld slaan en ging in 1854 opnieuw op reis en verkend de eilanden die we nu Maleisië en Indonesië noemen. Hij ontdekte er b.v. de vliegende boomkikker. Hij gebruikte zijn aantekeningen voor het boek dat in 1869 werd gepubliceerd, waarin zijn theorie stond dat onder invloed van natuurlijke selectie zich diersoorten onwikkelden.
We noemen dit de evolutietheorie en het is dus niet juist dat Darwin het monopolie op deze theorie had. Maar deze was wel zo slim om zijn versie te publiceren en deze trok veel meer aandacht dan het artikel van Wallace.
Deze schreef zijn artikel op het eiland Ternate, wat een geliefde verblijfplaats was en waar onderdak kreeg van Antonie Augustus Bruijn, daarnaast hielp de laatste hem ook bij de expedities naar de Molukken, de Kei-eilanden en Vogelkop (Nieuw-Guinea).
Opvallend is dat Wallece zich gunstig uitspreekt over het Nederlandse bestuur in deze gebieden en hij weerspreekt de schrijver Multatuli.
Pas in 2002 ontdekte men dat Wallace een groot wetenschappelijk oeuvre had geschreven w.o. 22 boeken en liefst 747 andere publikaties. Dat men eindelijk deze geleerde de waardering toekende bij het ontwikkelen van de evolutietheorie, is een daad van rechtvaardiging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten