levensbericht 8 november

Vele lezers van dit weblog zullen ongetwijfeld de opera Tosca van de Italiaanse componist Giacomo Puccini kennen, maar wellicht weten maar weinigen dat hij daarvoor een toneelstuk heeft gebruikt dat geschreven werd door de figuur aan wie ik dit levensbericht wijd nl. Victorien Sardou.

Deze in zijn tijd gevierde schrijver werd op 5 september 1831 in Parijs geboren uit een familie die oorspronkelijk afkomstig was uit de Provence. Ze bezat daar in Le Carnet (omgeving Nice) een olijfboomgaard. Na een bijzonder strenge winter gingen al deze bomen dood en dat betekende het financieel aan de grond zijn van de Sardou's. Vader Sardou verhuisde noodgedwongen naar Parijs, waar hij diverse banen had. Deze brachten net voldoende geld op om van te leven. Aarden in deze drukke stad kon hij echter niet en hij keerde weer terug naar het zuiden.
Zijn zoon Victorien liet hij in Parijs achter en deze besloot medicijnen te gaan studeren, maar moest daarmee stoppen omdat hij niet voldoende geld bezat. Ten einde raad ging hij Franse les geven aan buitenlandse studenten en schreef artikelen voor encyclopedieën.

Hij probeerde een literaire carriere en schreef aangemoedigd door een vriendin, de romanschrijfster Madame de Bawl,  een toneelstuk in één acte La Reine Ulfra in de hoop dat Mademoiselle Rachel dit stuk op haar repertoire zou nemen. Maar die zag er niets in en stuurde het aan hem terug.
Ook met zijn volgende stuk La Tavernes des étudiants had hij geen succes en ook zijn drie volgende stukken werden door omstandigheden nooit opgevoerd. Hij kreeg ook veel tegenwerking door de toen beroemde toneelschrijver Eugène Scribe, die vond dat hij veel te openhartig was over de liefde.

Door een aanval van Tyfus en het uitblijven van succes teerde hij weg op zijn zolderkamer, maar gelukkig werd hij opgevangen door Laurentine de Brécourt. Zij stelde hem voor aan de toneelspeelster Victorine Dézajet, die wél in het talent van Sardou geloofde en zelfs in 1859 een klein theater voor hem kocht. Het geluk lachte hem eindelijk, want met zijn volgende stukken had hij een enorm succes.

Door het toepassen van een vermenging van de karakterkomedie, een zedenkomedie en de intrige met die van het burgerdrama, waarin aandacht voor de sociale satire zat streefde hij zijn beroemde tijdgenoten Dumas en Scribe voorbij in succes. 

Hij vond een geweldige protagoniste voor zijn stukken in de persoon van Sarah Bernhardt. Opvallend was ook het gebruik van historische elementen in zijn stukken. 
Sardou trouwde met Laurentine de Brécourt die hem had verzorgd, helaas stierf zij reeds na 8 jaar huwelijk; hij hertrouwde met Marie-Anne Soulié

. Samen kregen ze een dochter Geneviève.
Op latere leeftijd ging Sardou zich interesseren voor het spiritisme en werd zelfs actief als mediumtekenaar en deze aquarellen waren van hoge kwaliteit. Sardou zelf beweerde dat hij bij het maken van deze tekeningen werd geholpen door Mozart.
8 November 1908 overleed Sardou te Parijs.