Testament

Na de voor mij onbekende Theo van Baaren volgt in de bloemlezing Twee Lentes van Ed. Hoornik een voor mij ook onbekende dichter nl. G. van Gelder.


TESTAMENT

Hij buigt zich dieper naar de trage acte
Die 't allerlaatste in hem overwint
En zijn gedachten tot  verbeelding spint....,
Hij is niet hier maar zwervend op de vlakte

Van zee en wind op een vermist fregat
Dat houd vervoert, blinkende kostbaarheden;
In vliegend weer verzeild, ondanks gebeden
Kustwaarts gedreven - overspoeld op 't wad.

Een bliksemschicht, zonlicht dat in de inkt -
Pot valt, schrikt hem terug tusschen de wanden.
Hij teekent zwaar en geeft het stuk uit handen.

Bezint zich thuis pas hoe hij is bedrogen.
Daaglijks bespied, twee maal twee koele oogen
Waar enkel soms het helsche vuur in blinkt.

G. VAN GELDER