Het hierboven afgebeelde zelfportret vind ik een vreemde eend in de bijt en laat mijns inziens zien hoe de maker ervan Dick Ket in het leven stond nl. die van een koele observator, maar tegelijk doodeerlijk in de weergave van zichzelf.
Het is een voorbeeld van het magisch-realisme waartoe hij zich na zijn impressionistische periode had bekeerd en waarin hij laat zien dat ook de dode voorwerpen vol bezieling zitten. Deze levenshouding zal ook te maken hebben gehad met de geisoleerdheid van zijn bestaan, veroorzaakt door allerlei fobieën zoals straatvrees en een hartziekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten