Jeroen Brouwers heeft een aantal jaren geleden over deze dichteres een biografie geschreven en opvallend genoeg heeft Gerrit Komrij een gedicht van haar opgenomen in zijn bloemlezing Het liefste Gedicht.
DE POP
Gelijk een spelend kind, in zoete waan,
Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt,
Van 't zielloos mondje menig kusje plukt
En meent haar kindjes hart te voelen slaan,
Het vlassen haar met bloem en lintje smukt,
De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan,
De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt,
Warm streelt - de verf hangt lipje en vingers aan -
Zo deed ik, dwaze, met mijn dichtersdroom.
Mijn leven leende ik aan de lieve pop.
O glimlach niet: ik was zo jong, zo mild!
Mijn popje doste ik uit en sierde ik op
En kuste en minde ik, o zo teer, zo vroom,
Zo lang...Wee mij! ik heb mijn ziel verspild!
HÉLÈNE SWARTH
uit: De Nederlandse poëzie van de negentiende en twintigste eeuw in duizend en enige gedichten,
Bert Bakker, Amsterdam 1996
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten