18 april 1918 schreef een vor mij onbekende dichter J.Simons geheten het gedicht Levenslust dat is opgenomen in de bundel Van Oorlog en dood. Deze dichter leefde van 1888 tot 1948. Het is een Vlaming geboren te Ockegem, wiens vader gemeentesecretaris was. In zijn werkzame leven was hij een tijdlang huisleraar bij een adellijke familie en beambte bij de Boerenbond. Ondertussen behaalde hij graden in de handelswetenschappen en kunstgeschiedenis en kwam daardoor terecht in een uitgeverij in Turnhout. Hij stierf 20 januari 1948 aldaar.
LEVENSLUST
Als de kanonnen zwijgen wen het licht vervaagt
En ik bij 't vuurken mijmer in mijn duistere loods,
Vergeet ik 't spoken van het grimme beeld des Doods,
En 'k voel de levenslust, die in mijn boezem jaagt.
Eens wekte een zonnestraal in mij het wonder licht:
Mijn liefde van den man tot een teer-eedle vrouw;
Doch 'k haatte 't leven toen, en 'k heb zonder berouw
Mijn schreden weg van daar, we?'r 't duister in gericht.
Maar nu de Dood zoo reede met haar zeise zwaait
Viert levenslust triumf in mijn gerijpt gemoed.
Wat is te leven heerlijk! Leven is zoo zoet
Met boom en bloem en vlinder, als de zonne laait!
Laat de kanonnen zwijgen als het licht vervaagt.
En laat mij van haar droomen, en mijn schaamle loods,
Die wekte in mij de liefde, simpel adel-grootsch....
Vind ik haar weder als de vrede-morgen daagt?
Nieuwkapelle, 18 april 1918
JOZEF SIMONS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten