Voor deze vrijdag 19 juli heb kik een gedicht gekozen van een totaal vergeten dichter nl. Alexander Gutteling. Hij werd 3 september 1884 in het plaatsje Bondowoso op Java geboren en overleed op 12 november 1910, dus slechts 26 jaar oud in Driebergen. In 1906 verscheen zijn eerste bundel gedichten onder de titel Een jeugd van liefde. Na zijn dood verscheen posthuum zijn 2de bundel getiteld Doorgloeide wolken. Zijn levenswerk was zijn vertaling van het beroemde gedicht van John Milton Paradise Lost; dat verscheen ook posthuum. Hij was een trouw volgeling van Albert Verwey.
TOEN AAN HET DONKER KRUIS
Toen aan het donker kruis het doodsbleek hoofd
Des Heilands neerzonk op doorstriemde borst,
En menig krijger vloekte en spelen dorst
Om 't purper kleed, aan zijn naakt lijf ontroofd
Toen heeft een bliksemstraal den nacht doorklaaofd
De tempelvoorhang scheurde, en krakend borst
Vaneen, bij luid geschrei, de wereldkorst -
En elk die 't zag heeft aan Gods zoon geloofd.
Maar als ik sterven zal, en zomerzon
Vroolijk de bloeiende aarde in goudglans hult.
Goudgele bijen vliegen gonzend hard -
Dan weent geen wolk zwart voor die vlammenbron.
Dan wijkt geen bloesemgeur die 't land vervult -
Dan breekt alleen een minnend menschenhart.
ALEX GUTTELING
UIT ASFODILLEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten