Buiten Schot

De Vara zendt regelmatig programma's uit met cabaretiers en de meeste daarvan zie ik tenenkrommend aan, terwijl ik wat anders aan het doen ben. Het niveau is wel zó platvloers, dat je plaatsvervangende schaamte krijgt.
Maar gisteravond heb ik ruim twee uur geboeid geluisterd en gekeken naar Diederic van Vleuten die op een geheel eigen wijze het publiek aan de hand van vondsten in het archief van zijn familie wetenswaardigheden vertelde over de Eerste Wereldoorlog. Het verbaasde hem namelijk dat wij Nederlanders niets van deze oorlog weten. Tussendoor zingt hij een drietal gevoelige liedjes met zijn aangename zangstem.

De jonge Diederic in Noord-Frankrijk met een granaat in zijn handen.
 
Met hem verbaasde je je erover dat de moord op een tweetal mensen door een jonge student de oorlogsmachine in gang zetten.

De Timberton Follies, cabaretgroep van geinterneerde Engelse soldaten.
 
Tussendoor plaatste hij een paar vileine, maar waarheidsgetrouwe opmerkingen over onze volksaard. Dat uit deze zinloosheid toch iets groots kan komen liet hij zien aan het levensverhaal van de pianist Paul Wittgenstein, die tijdens deze oorlog zijn rechterarm moet verliezen en zich toelegt op het spelen met zijn linkerhand. In 1933 voert hij het pianoconcert voor de linkerhand uit, dat Maurice Ravel, die optrad als chauffeur achter het front.
Diederic besluit deze fenomenale voorstelling met he spelen van het begin van dit helsmoeilijke werk.