De dichter Hans Havery geldt als een moeilijk dichter, wiens gedichten slechts na veelvuldig lezen enigszins laten begrijpen door de lezer. Inmiddels is hij al 25 jaar geleden dat hij op slechts 57 jarige leeftijd overleed.
Dat hij ook aanspreekbare poëzie schreef blijkt uit onderstaand gedicht.
Hoe de aanbedene, nu ik zo
ver van haar heen, of zij nu bij mij
hoort, of dat zij zich mij niet meer
herinnert; wanneer zij haar kam
neerlegt, en eerst haar haar
voorover schudt, het bijeen neemt
met beide handen, en het dan al
haast naar achteren gooide; alsof ik nog net
nar boven kom gelopen om mijn gezicht
te strijken langs haar mooiste zomerjurk;
omdat zij liever nog eerst al dat dichte
donkere haar wilde gaan wassen, daar
waar zij zich nu bevindt.
HANS FAVEREY (1933-1990)
UIT: TEGEN HET VERGETEN ( 1988)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten