Deze zaterdag kies ik een gedicht van Amber Herber in 1993 geboren in Utrecht, dus nog slechts 22 jaar oud. Momenteel studeert zij literatuurwetenschap aan de Utrechtse Universiteit. Al sinds haar basisschooltijd schrijft zij gedichten en over dit werk zegt zij zelf dat zij een ontdekkingsreiziger zijn van haar dromen.
In 2012 verscheen haar eerste bundel "Verre landen en vreemde wezens" bij uitgeverij Boekscout.
Handleiding voor het worden van een landschap.
De Jazz glijdt weg in de gele, lome straten van Chicago
en tijd is niet langer tijd, maar water. Als watervallen
vallen mijn herinneringen in de zee. Regenboogforellen
springen naar mijn hoofd en inktvissen spuiten mijn herinneringen
zwart. Mijn graf is een diepblauwe oceaan.
Zachte pompoen groeit in groen en later in oranje,
lavendel groeit mijn voeten in. Tot mijn lippen
paars zijn en de haartjes op mijn arm madeliefjes.
Op mijn arm rust een roodborstje en de hoed op
mijn hoofd staat scheef. Mijn voeten onder water.
Zon brandt gaten in de grond en mijn stro is droog.
Ik voel me als Durango dus, kleurloos alsof Caraïbisch blauw
uit mijn ziel verdreven is en vervangen door kaki-groen. Alsof
ik overleven moet als behang op de rotsen. Mijn koraal is van stro
en mijn water van verf.
Amber Herber
Geen opmerkingen:
Een reactie posten