LEVENSBERICHT ZATERDAG 3 NOVEMBER 2012
Der Herbst des Einsamen
Der dunkle Herbst kehrt ein voll Frucht und Fulle
Vergilbter Glanz von schönen Sommertagen.
Ein reines Blau tritt aus verfallener Hülle;
Der Flug der Vögel tönt von alten Sagen.
Gekeltert ist der Wein, die m ilde Stille
Er füllt von leiser Antwort dunkler Fragen..
Und hier un dort ein Kreuz auf ödem Hügel;
im roten Wald verliert sich einde Herde.
Die Wolke wandert übern Weiterspiegel;
Es ruht des Landmanns ruhige Geberde.
Sehr leise rührt des Abends b;auer Flügel
Ein Dach von dürren Stroh, die schwarze Erde.
Bald nisten Sterne in des Müden Brauen;
In kühle Stuben kehrt ein still Bescheiden
Und Engel treten leise aus den blauen
Augen der Liebenden, die sanfter leiden.
Es rauscht das Rohr; anfällt ein knöchern Grauen,
Wenn schwarz der Tau tropft von den kahlen Weiden.
Bovenstaand gedicht is van de hand van Georg Trakl, die op 3 november 1914 overleed. Hij werd op 3 februari 1887 geboren in een gezin waarvan de vader handelaar in ijzerwaren was en een moeder die psychische problemen had. Hij had drie broers en drie zussen. Met een daarvan Margaretha had hij een een bijzondere band.
Na de lagere school bezocht hij het humanistisch gymnasium, maar besteedde meer tijd aan uitgaan, drank, opium en bordeelbezoek dan aan zijn studie, waardoor hij in 1905 zonder diploma deze school verliet.
Hij ging werken in een apotheek, vermoedelijk om opium te krijgen voor zijn verslaving. In 1908 verhuisde hij naar Wenen, waar hij toch weer ging studeren voor apotheker.
Hij kreeg er kontakten met kunstenaars, die hem hielpen met het publiceren van zijn gedichten. In 1910 het jaar dat zijn vader overleed rondde hij de apothekersopleiding af en ging voor één jaar in dienst. Hij dacht bij terugkeer in de burgermaatschappij direct een baan als apotheker te vinden, maar slaagde daar niet in en ging weer terug naar het leger. Hij kon gaan werken in een ziekenhuis in Innsbruck.
Middels Ludwig von Ficker, de redacteur van het tijdfschrift Die Brenner, kwam hij kontakt met Ludwig Wittgenstein, die hem financieel ondersteunde, waardoor hij zich aan het schrijven kon wijden.Het leger stuurde hem bij het begin van de 1ste wereldoorlog naar een front in Galicië, waar hij zwaargewonde soldaten moest verzorgen. Hij kreeg daar gevoelens van afschuw bij en werd depressief. Hij deed een zelfmoordpoging, die door medesoldaten werd verhinderd. Hij werd vervolgens opgenomen, maar werd steeds depressiever. Ten einde raad nam hij een overdosis cocaïne, waaraan hij overleed,
Hij werd in Innsbruck begraven.
In zijn gedichten overheerst de sfeer van de herfst met een groot aantal beelden van nacht, dood en vergankelijkheid. Opvallend zijn ook de vele verwijzingen naar de Bijbel en Religie. We kunnen deze gedichten rekenen tot het expressionisme.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten