Waarschijnlijk kennen de meeste lezers van Spechtiania de naam van de man aan wie ik dit Levensbericht wijd niet, maar Wannes van de Velde, die op 10 november 2008 overleed was een van de grootste Vlaamse volksliedzinger.
Muziek was hem met de paplepel ingegoten want zijn vader Jaak van de Velde was een goed zanger en ook zijn moeder stond wat dat betreft haar mannetje. Het huis waar hij op 29 april 1937 geboren werd lag boven een Spaanse winkel.
In 1953 schrijft Wannes zich in aan de Kunstacademie en maakt daar kennis met de flamencogitarist Saba Gomez y Marin, die hem laat kennismaken met de flamencomuziek in al zijn facetten. Daarnaast gaat Wannes ook klassieke gitaar studeren bij Ilse Alfonso.
Helaas moet hij in 1958 in dienst ; een periode waar hij met woede op terugkijkt, omdat die hem veel sneller dan goed was zijn jeugd ontneemt.
In deze tijd ontstaat zijn liefde voor de oude volksliederen en doet overal naspeuringen om deze op te zoeken; daarnaast schrijft hij uit boosheid over wat het stadsbestuur van Antwerpen allemaal aanricht in zijn geliefde Antwerpen zelf liederen en gaat deze uitvoeren met een groep muzikanten die zijn liefde voor het volkslied delen.
Hij zingt deze liederen in het Antwerps dialect en dat wordt door de zogenaamde elite en intelligentsia van die tijd niet erg gewaardeerd.
Naast deze volksliederen stort hij zich ook op het theater en richt een theatergroep op die samen met de Italiaanse regisseur Arturo Corso een programma maakt dat bestaat uit monologen van Dario Fa en door Wannes uitgezocht en bewerkte Italiaanse volksliederen
Hij leert in die tijd zijn vrouw Christa Bernhardt kennen. Muzikaal blijft hij actief en er verschijnen in de loop der jaren een aantal c.d. zoals Stadsgedachten en Tussen de lichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten