Voor deze woensdag heb ik een gedicht gekozen van de veel te jong gestorven Vlaamse dichter Paul Snoek, de leefde van 1933 tot 1981.
IN DE HANGMAT VAN DE LEEGTE
Meer dan honderdduizend
meeuwen van bevuilde sneeuw
afstotelijk en krijsend boven
de witte wiegen in mijn weiden.
Ik rust onkwetsbaar in het gras
onder glazen lakens en dekens
onvindbaar in mijn winterslaap
en tegen het nachtlicht beschermd.
Onder mijn wervelkolom voel ik
een felle zwam opzwellen.
Dag en nacht ik droom onbeweeglijk
tot ik mijn evenwicht
in de gewichtloosheid herstel,
zwevend in de hangmat van de leegte.
PAUL SNOEK ( E.A.C.SCHIETEKAT)
UIT VERZAMELDE GEDICHTEN
( EDITIE HERWIG LEUS)
MANTEAU, ANTWERPEN-AMSTERDAM, 1982
Geen opmerkingen:
Een reactie posten