Aschwin zur Lippe-Biesterfeld

Over Bernard zur Lippe-Biesterfeld zijn veel wetenswaardigheden geopenbaard middels studies die gebruik konden maken van allerlei archieven. Dat de rol van deze man op zijn zachtst gezegd omstreden was, is inmiddels voldoende bewezen.

Bernard had een  jongere broer namelijkAschwin zur Lippe-Biesterfeld, die 14 mei 1988 in Den Haag overleed. Zijn ouders waren Prins Bernard van Lippe, die leefde van 1872 tot 1934 en Armgard Gräfin von Biesterfeld, die leefde van 1883 tot 1971.
In 1916 kregen zowel Armgard, als haar beide zonen de titel Prinzessin en Prinzen zur Lippoe Biesterfeld. Dat betekende dat zij niet behoorden tot het vorstenhuis van Lippe.

Aschwin werd geboren op 13 junki 1914 in Jena, maar bracht zijn jeugdjaren door op het landgoed van zijn ouders Gut Reckenwalde dat lag in het dorp Woywono, in de provincie Posen. Hij liet er geen twijfel over bestaan hoe hij dacht over de opkomst van Hitler en de Nazi's.  Hij sprak er namelijk openlijk zijn steun voor uit en was wat dat betreft een veel rechtlijniger, veel minder berekenend, opportunistisch mens dan zijn broer Bernard.
Hij trad toe tot de Wehrmacht en bracht het tot officier.

Van jongs af aan toonde hij een grote liefde voor Chinese schilderkunst en Indiase bouwkunst en had tijdens de wereldoorlog voldoende tijd om in november 1942 te promoveren aan de Berlijnse Friedrich
Wilhelms Universität, zijn dissertatie  droeg als onderwerp de 13de eeuwse Chinese schilder Li Kan en mocht zelfs gaan werken in het Museum voor Oost Aziatische kunst op de afdeling Chinese schilderkunst.

In 1945 kon hij zijn vaderland verlaten en vertrok in 1949 naar New York, waar hij wetenschappelijk medewerker werd aan het Metropolitain Museum, afdeling Verre Oosten. Tot 1973 was hij aan dit museum verbonden.  In deze periode schreef hij een aantal studies en publiceerde deze onder de naam Aschwin Lippe.

In de tussentijd was hij op 37 jarige leeftijd getrouwd met een de Francaise Simone Arnoux, die gescheiden was van Gottfried Adam Vollrat von Watzdorf. Zij bracht twee kinderen mee; het huwelijk met Aschwin bleef kinderloos.
Inmiddels openbaarden zich de verschijnselen van de ziekte van Parkinson en het was zijn oudere broer Bernard die hem naar Nederland haalde. Overigens stierf hij niet aan deze ziekte, maar aan de gevolgen van een foutieve handeling in een Haags Ziekenhuis. Men deed hem namelijk in een veel te heet bad; hetzelfde gebeurde ook me de componist Geza Frid.
Hij werd begraven op de begraafplaats Eik en Duin in Den Haag.