Marianne Philips

Vandaag wil ik aandacht vragen voor een schrijfster die ooit beroemd was maar nu totaal vergeten nl. de op 13 mei 1951 te Naarden overleden Marianne Philips.

Men noemde haar wel rooie Marianne, wat veroorzaakt werd door het feit dat ze een fervent aanhangster was van de SDAP en voor deze partij werhoudster was ze wethoudster in de gemeente Bussum. Ze was wat men noemt een salon-socialiste, die thuis het leven leidde van een gefortuneerde dame met voldoende personeel, maar in de gemeenteraad pleitte voor  gemeentelijke kinderbewaarplaatsen, zodat arbeidersvrouwen voor wie het noodzakelijk was om bij te verdienen, dat ook daadwerkelijk konden.

Op haar veertigste jaar koos Marianne definitief voor het schrijversschap en schreef vanaf 1929, toen haar eerste roman verscheen nog 5 anders romans en een drietal novelles.

Zij was getrouwd met Samuel Goudeket  en ze kregen samen drie kinderen, Hester, Carla en Frits. Uit getuigenissen van deze kinderen blijkt dat hun moeder geen hartelijke, empathische vrouw was. Ze gaven aan dat Marianne meer begrip had voor haar romanfiguren, dan voor haar kinderen.

In de tweede wereldoorlog moest het paar onderduiken, want ze kregen een oproep om zich te melden voor het concentratiekamp Vught. Waarschijnlijk heeft ze aan deze zeer moeilijke tijd haar depressies te danken. In de romans geeft ze op bedekte wijze via haar hoofdfiguren aan dat haar huwelijk allesbehalve gelukkig was.

In haar boek De biecht laat ze op een bijzonder goede wijze zien hoe een psychische crisis kan verlopen - niet voor niets wordt dit boek als autobiografisch beschouwd. In de novelle De Zaak Beukenoot, het boekenweekgeschenk 1949, doet ze een aanval op de klassejustitie in de Nederlandse rechtspraak.

In 1951 werd door de weduwnaar van Marianne Philips een literaire prijs ingesteld. Alleen schrijvers ouder dan 50 jaar, nog steeds creatief bezig, maar niet meer in de belangstelling staand, kwamen voor deze prijs in aanmerking. In 1965 moest Garmt Stuiveling zijn plaats in de jury voor deze prijs teruggeven. Men had namelijk ontdekt dat hij in zijn tijdens de bezetting verschenen literatuurgeschiedenis, nog levende joodse auteurs expliciet als jood had aangeduid.

Over deze schrijfster is een biografie verschenen, die nauwelijks aandacht heeft getrokken nl. Tijdloze ogenblikken, geschreven door Martje Breedt Buys.