Voor deze zondag, die met heerlijke zonneschijn is begonnen, kies ik een gedicht van de in 1943 geboren Joop Leibbrand, die dit gedicht heeft ingezonden voor een poëziewedstrijd. Ik weet overigens niet of hij een bundel heeft doen verschijnen.
WATERPAS
Ik lag zomaar wat buiten, dacht aan
niets dan aan mijzelf, zo'n bodemloze
dag waarop je denkt ik maak nog
mee dat ik er zelf niet meer ben.
Ik zag de libel op mijn voet zonder
dat ik haar voelde, haar vleugels tilden
de kleur van hun eigen gewicht, gazen
godsbewijs, de kat vrat het iedere avond.
Toen was er de weerstand van een gelijk -
tijdige tweede, eenzelfde. Fijn gelagerd
draaide het kopje, schokten de oogjes.
Mijn benen verkrampten in het dragen
van zoveel aandacht, van zoveel even -
wicht waar je niet buiten kunt staan.
JOOP LEIBBRAND
Geen opmerkingen:
Een reactie posten