Germaine Dulac

VROUWENDAG

Gisteren 8 maart was het over de hele wereld Vrouwendag en naar aanleiding daarvan stonden gisteravond in het NRC 2 artikelen, waarvan een pro Vrouwendag, en de ander Anti Vrouwendag was. Nu gaat het me niet zozeer om deze Vrouwendag, maar is het voor mij de aanleiding om op deze blog een aantal artikelen te wijden aan vrouwelijke kunstenaars. Je zou hoogstens kunnen zeggen dat het nog altijd een vreemde zaak is dat er onderscheid gemaakt wordt tussen de seksen, alsof er een verschil zou zijn tussen mannelijke- en vrouwelijke schilders.

Momenteel is er een tentoonstelling aan de gang in een Deens museum gewijd aan 8 kunstenaressen die gedurende de periode 1920 tot 1940 de drijvende kracht waren achter avantgardistische stromingen als Dada, Surrealisme en Constructivisme. Deze stromingen kregen hun plaats in centra als Parijs, Zürich, Berlijn, Amsterdam en Warchau.

De eerste kunstenaresse waaraan ik aandacht wil besteden is Germaine Dulac. Ze werd 17 november 1882 geboren in Amiëns.Haar vader was kapitein bij de cavalerie en liet de lopvoeding van zijn dochter over aan zijn moeder. Zij studeerde diverse soorten kunstvormen en toonde een grote liefde voor muziek w.o. opera's. In 1905 trad zij in het huwelijk met Marie-Louis Albert-Dulac die haar naar de journalistiek bracht. Zij werd een radicale feministe en trad toe tot de redactie van La Francaise, het tijdschrift van de Franse Suffragettes.

In 1915 begon zij met haar echtgenoot een kleine productiemaatschappij Della Film, die haar de gelegenheid gaf  zeer inventieve films te maken voor weinig geld. Voorbeelden daarvan zijn La Souriante Madame Beudet uit 1923  en La Coquille et le Clergyman, waarin zij samenwerkte met Antonin Artaud, die overigens helemaal niet tevreden was over deze film. Daaruit ontstond een ruzie tussen beide kunstenaars. Met de opkomst van de geluidsfilm kwam er einde aan haar carriere als filmregisseur.

In 1935 werd ze getroffen door een beroerte die ervoor zorgde dat ze nog maar weinig activiteiten kon ontplooien. Ze was nog wel betrokken bij het Volksfront en andere culturele groepen. 20 juli 1942 stierf ze