Voor deze dinsdag heb ik een gedicht gekozen van de in 1958 geboren dichteres Esther Jansma.
OVER HET SCHRIJVEN VAN MOOIE
NATUURGEDICHTEN.
Natuurgedichtgen schrijven is ingewikkeld,
iets waarbij men zuchtend moet gaan nadenken
over bijvoorbeeld rood en boom en wat het verschil is
en hoe dit op te heffen. Processen, denkt men,
hoe water inkt doet vervloeien, zo ongeveer moet dat -
maar hoe doet een boom dat richting rood?
Stelt zich er late lucht bij voor, verwerpt die.
Iemand di aan een tak hangt en bloedt? Winter
en daarin een roodborst> En nog zo wat. Niets
voldoet. Dan: men verbant de b van beginnen
en het hekwerk van m, roept de r uit tot rotzooi, zegt
de d is dood en houdt over: tweemaal oo.
Niet mooi, wel kaal, een haast radeloos o, ol,
Natuurgedichten schrijven is sloopwerk.
ESTHER JANSMA
UIT: ALTIJD WAT VANDAAG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten