Aan de poppenkast van de verkiezingen voor de leider van de fractie van de Partij van de Arbeid is dan gelukkig een einde gekomen. Men heeft gekozen voor een irritante betweter, die niet overloopt van communicatieve vaardigheden. Nu wordt ineens gezegd dat deze verkiezing door de leden een voorbeeld van democratie is. Mijns inziens was het voor de fractie een klap in het gezicht, want normaal gesproken moeten de leden van de fractie uit hun midden een nieuwe leider kiezen. Het heeft er nu alle schijn van dat men d.w.z. Hans Spekman geen vertrouwen heeft in deze fractie en daarom deze uitvlucht heeft gekozen.
Vraag is ook hoe de verliezers dit opvatten; of zij het gezag van Samson zullen aanvaarden. Als ik Martijn van Dam was, zou ik dit nooit doen en voor zijn eigen mening die veel genuanceerder en gefundeerder is dan die van de andere leden blijven uitkomen. Maar dat zal met die fractiediscipline die binnen de PvdA altijd zeer dwingend is geweest wel een onmogelijke zaak worden.
Opvallend is hoe slecht beide vrouwelijke candidaten hebben gescoord. Wat die Lutz Jacobi betreft was dat wel te verwachten, maar dat Albayrak zo slecht scoorde had niemand gedacht. Waarschijnlijk heeft haar optreden bij Pauw en Witteman waar zij zo ageerde tegen het vrouw - en allochtoon zijn, haar parten gespeeld.
Het partijbestuur denkt waarschijnlijk dat Samson de gedroomde oppositieleider is, die het Emil Roemer moeilijk kan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten