Terugkomend van een vacantie in Frankrijk, waarin ik geen Nederlandse krant heb gelezen hoorde ik dat de dichter en schrijver Gerrit Komrij geboren in 1944 is overleden en vandaar dat ik als eerbewijs een gedicht van hem opneem.
CHAOS 1
Hem vliegen losse woorden naar de keel.
Een grenspaal. Vale p;aarden. Takkenbossen.
Oog. Krijt. Een legioen. Gevaar. Vuilgeel.
Ze dansen door het luchtruim. Zie ze hossen.
Hij ken er op papier niets mee verlossen
Wat lijkt op een gedicht. Verdomd. Niets past er.
Wat moet een woord als wolken naast kolossen?
Hij deponeertr ze in zijn hoofd. Kadaster.
Het lijkt of ze voorgoed begraven zijn.
Maar vrfoeg of laat begint een dunne draad,
Gesponnen uit melancholie en pijn.
Van woord tot woord een weg te zoeken om
Een web te weven - stom en delicaat -
Waaruit ineens een vers valt. Als een bom.
GERRIT KOMRIJ
UIT: ALLE GEDICHTEN TOT GISTEREN
DE BEZIGE BIJ, AMSTERDAM, 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten