Voor deze donderdag kies ik een gedicht van een voor mij onbekende dichter Billy Collins geboren in 1941 in een vertaling van Kees van Kooten die een fijne neus heeft voor dit soort dichters.
GEDENK TE STERVEN
Ik heb geen schedel op mijn schrijftafel nodig
en hoef mijn voet niet op een Romeinse ruïne te planten
of een medaillon te dragen met een splinter van een heiligenbotje.
Het is voldoende te bedenken dat elk gebruiksvoorwerp
in dit zonnige kamertje mij gaat overleven -
tapijt, radio, boekenstander en schommelstoel.
Niet een van deze voorwerpen zal mijn begrafenis bijwonen,
zelfs niet de gebutste zwanenhalslamp
met zijn onvermoeibaar koesterende schijnsel.
Hoewel ik wel grotere gruwelen kan bedenken
dan het beeld van zijn waggelen over het kerkhof
als een oude knecht, zijn staartsnoer achter zich aan slepend,
terwijl de klein kring van rouwenden eerbiedig voor hem wijkt.
BILLY COLLINS
UIT ZO WORDT U GELUKKIG
VERTALING KEES VAN KOOTEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten