Deze woensdag een gedicht van Gerrit Komrij, die inmiddels is teruggekeerd naar zijn geliefde Portugal.
SOUVENIR
Het huis waarin ik zo lang heb gewoond
Woot ook in mij. De fiere gevel die
Zich aan de straatkant scherp aftekent troont
Daarboven met dezelfde acribie.
Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen
Vol schemering en half-gedoofde stappen
Doorsnijden hersenen en huis, behangen
Met kille doeken en met lampekappen.
Het zolderraam dat oorverdovend beeft
Wanneer een vrachtauto passeert, ziet uit
Op een verlaten park. Erover zweeft
Het gruis van een oud feest, zonder geluid.
GERRIT KOMRIJ
UIT ALLE GEDICHTEN TOT GISTEREN
DE BEZIGE BIJ, AMSTERDAM, 2004
DERDE, VERMEERDERDE DRUK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten