Chartres

Dinsdag 26 juni

Om half negen verlieten we ons "hotel"en reden richting Bourganeuf. Eerst geprobeerd in Dreux te ontbijten, maar daar begrepen ze in de gelegenheid waar we gisteren koffie hebben gedronken, niets van wat we vroegen en met grote moeite konden we zes croissants krijgen.

We kwamen door Chartres en dat was een uitgelezen gelegenheid om er een stop te houden en de beroemde cathedraal te bezichtigen, een van de fraaiste voorbeelden van de Franse gothiek. Ik heb vooral het exterieur van dit gebouw uitvoerig bekeken en genoten van de prachtige beelden en beeldengroepen.

Het interieur mist de lichtheid van bv. de kathedraal in Senlis. Momenteel wordt het koorgedeelte gerestaureerd. Ik heb vooral van dit exterieur een aantal detail- foto's genomen omdat daar nauwelijks kaarten beschikbaar van zijn.

Achteraf zijn we ontzettend dom geweest om niet door te rijden naar deze stad, die veel grootsteedser aandoet. Ongetwijfeld hadden we er ook een beter hotel getroffen. We hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een kop koffie te drinken en zijn toen doorgereden richting Bourganeuf. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger en bosrijker en steeds rustiger. De navigatie van de Mercedes brengt ons feilloos naar de ingang van l'Abbaye du Palais, waar Martijn en Saskia de scepter zwaaien. De eerste verwelkomde ons enthousiast en trots als hij is vertelde hij ons direct het een en ander over de gebouwen. Al vrij snel komt Saskia Martijn aflossen; zij is degene die zich met de gasten bezighoudt. Ze laat ons de Pipowagens zien die in 2010 zijn aangeschaft voor eern bedrag van 35.000 euro per stuk. Ze zien er zowel van buiten als binnen zeer smaakvol uit; je kunt er met een gezin met 2 kinderen in verblijven. Er is kookgelegenheid in, een doucheruimte en toilet. Het voordeel van deze wagens is dat je je eigen tuin hebt en ook binnen erg vrij bent.
We laden onze bagage uit de achterbak en brengen die in de pipowagens. Daarna gaan we met z'n drieën naar het hoofdgebouw, waar heel toevallig om half zes een voor mij onbekende Nederlandse schrijver van literaire thrillers - Michael Berg - die niet ver van dit vakantieverblijf woont, ons iets over zijn werk vertellen.

We zijn met een klein groepje, behalve Corrie, Dorine en ik zijn er tien Vlaamse gasten; vijf koppels die al 35 jaar met elkaar op vakantie gaan. De dames hebben elkaar leren kennen op de laborantenschool. Ze zijn samen al naar Sicilië, Cambodja, Marokko geweest en komend jaar gaan ze naar Mexico.
Het valt me op dat ze erg weinig van hun eigen schrijvers weten. Stefan Brijs en zijn roman De Engelenmaker zegt ze niets. Ernstiger vond ik het feit dat deze schrijver, die zegt Nederlands gestudeerd te hebben geen gedichten leest en dat de naam Leopold bij hem geen lichtje deed branden.  Berg is zijn pseudoniem voor Van Bergen-Henegouwen, zoals zijn eigen naam luidt. Inmiddels heeft Berg al 4 boeken op zijn naam staan, die redelijk worden verkocht.

's Avonds hebben we met 20 man buiten aan een prachtig gedekte tafel gedineerd. De Overheerlijke gerechten waren klaargemaakt door Martijn en Saskia bediende ons. Er zaten twee Nederlandse stellen bij ons; twee uitersten van elkaar, die allebei laat kinderen hebben gekregen. De exuberante, op den duur irritante Sheila, door het constantr etaleren van haar "geweldig "zijn in het organiseren van evenementen. Daar tegenover de "Annetfiguur "ook biochemicus. Het leuke was dat dit laatste stel in de Ahornstraat woont, waar ik op nr. 13 heb gewoond.

Om half twaalf verlieten we het gezelschap om naar bed te gaan.