Conny Stuart

Er zijn artiesten die zo gehecht zijn aan het applaus dat ze haast geen afscheid kunnen nemen van het podium en dus niet in de gaten hebben dat hun "prestaties " achteruitgaan. Er zijn gelukkig uitzonderingen op deze trieste afgang en een bekend voorbeeld daarvan is de op 22 augustus 2010 op bijna 97 jarige leeftijd overleden Conny Stuart.
Cornelia van Meijgaard werd op 5 september 1913 geboren als een provinciaaltje nl. in het Overijsselse Wijhe. Daar groeide ze echter niet op, maar in Den Haag waar haar ouders al sneel naar verhuisden. Ze had een geestelijk gehandicapte broer, die alle aandacht opeise van haar moeder. Daardoor genoot zij enorm veel vrijheid.
Haar ouders stuurden haar naar een chique meisjes HBS; de naam Meijgaard veranderde ze snel in Stuart. Ze was er toen al van overtuigd dat ze artieste wilden worden en zou worden en nam pianolessen en bezocht zoveel mogelijk voorstelling en bedelde om handtekeningen van de optredende artiesten.

Door een toeval leerde ze de 10 jaar oudere impresario Henri Hofman, wie ze al snel introk. Op 25 juli trad ze voor het eerst voor de radio op.
Oktober was er een optreden op het Leidse plein met een aantal joodse artiesten, waarbij ze Wim Sonneveld ontmoette, die haar vroeg mee te werken aan zijn cabaret Alleen voor Dames; de teksten werden geschreven door Hella Haasse. Ze zong hoofdzakelijk Franse chansons. Sonneveld kreeg in de gaten dat Conny ook komische talenten had.
In 1945 kregen Wim en Conny een zoon die ze Raymond noemden. Dat het huwelijk geen succes was, was volgens haar man de schuld van Sonneveld.  Datzelfde gold voor haar 2de huwelijk met Joop Doderer, die de jaloerse Sonneveld, die dacht dat de laatste Conny geen gelukkig huwelijk gunde. Maar in feite was het alleen maar vriendschap die zij voelde voor Sonneveld.
Naast het cabaretwerk o.a. bij Tingel Tangel van Sieto Hoving ging zijn ook acteren bij het gezelschap Ensemble.
Zelf zei ze dat deze tijd een goede voorbereiding was geweest voor haar optreden in Musicals. De eerste musical waarin ze optrad was Heerlijk duurt het langst, waarin Annie MG.,Schmidt enkele nummers speciaal voor Conny schreef.

Een ander succes was Met blijdschap geven we kennis waarin ze speelde met Frans Halsema en Gerard Cox.
Zelf vond ze de rol die ze speelde in En nu naar bed als de ze boze fee, haar meest geslaagde. In  1973 speelde ze in Wat een planeet, die minder succesvol was. Ze kreeg een grote klap te verwerken door de plotselinge dood van Wim Sonneveld op 8 maart 1974.
In 1983 stopt ze met optreden, mede door het weinige succes van De dader heeft het gedaan. Maar ze beseft dat ze op een waardiger manier afscheid moet opnemen van het toneel en publiek en doet middels een liedjesprogramma onder de titel De Stuart Story.
 
Ze laat zich alleen nog zien bij belangrijke premières of presentatie van boeken. Ze schrijft haar biografie die ze in 2003 laat verschijnen onder de titel Uitverkoren. De laatste jaren verschijnt ze niet meer in het openbaar met een uitzondering nl. een uitgebreid interview naar aanleiding van het boek Sonneveld, de parel van het cabaret.