Toon Vijftigschild

In het boek Mijn herwaardering van Waarden geschreven door een mijns inziens zeer onderschat schrijver van zeer doorwrochte essays Henk van Gelre, aan wie ik binnenkort een blog wil wijden,

noemt deze auteur een aantal namen van schilders die zeer veel voor hem betekend hebben, maar die mij en de meeste lezers van Spechtiania weinig tot niets zeiden.

De eerste van deze kunstenaars aan wie ik hier aandacht wil besteden is Toon Vijftigschild. Antonius Paulus Johannes volgens zijn doopnamen werd op 27 mei 1902 in Nijmegen geboren.

Hij volgde respectievelijk lessen bij Anton Kloosterhuis, op de Avondacademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem en bij Egbert Haringa.
Een groot deel van zijn leven woonde hij in Nijmegen, maar verbleef in 1950-1951 in Frankrijk aan de Middellandse zee. Hij ontwikkelde zich van een kunstenaar die figuratief bezig was naar een abstract realisme. Na zijn verblijf in Frankrijk werd zijn werk kleurrijker, strakker van compositie en toenemende abstrfactie.
De laatste jaren schilderde hij vooral in waterverf.

Zijn leven verliep zonder opvallende rimpelingen, maar kenmerkte zich door een voortdurend geconcentreerd bezig zijn met zijn werk. Zijn karakter zorgde ervoor dat hij slechts heel weinig spontane en impulsieve werken maakte, maar veel meer langdurig schaafde aan zijn schilderijen, waarin hij probeerde een evenwicht te vinden tussen visuele en innerlijke ervaringen.

Hij voelde zich aangetrokken tot het Vlaams Expressionisme vertegenwoordigd door Constant Permeke, waarvan hij vooral diens aard-achtige, donkere, hoekige schilderkunst fascineerde.