Een figuur

Vandaag heb ik mijn oog laten vallen op een gedicht van een schrijver van wie ik niet eens wist dat hij gedichten had geschreven nl. F.Bordewijk die leefde van 1884 tot 1965. Ik betwijfel of zijn romans nog gelezen worden, laat staan deze gedichten.




EEN FIGUUR

We zaten in de tuin, 't was lare zomer,
de nachtwind speelde koel in onze lenden.
Ze was koket, de jonge verwende
gastvrouw, naast mij, een slungel van een dromen.

Ze was zó dat ik aarzlend haar bekende
mijn liefde in een enkel woord dat vromer
klonk dan het was bedoeld, en ach, ook lomer
er uit kwam, tot ik als een zoutzak endde

Toen - door die ogentunnels rolden dreunend
de diesels van haar blik op mij kreunend
in vijven ging, en reden, mindrend, dan

langs tussenhaltes - sol - disant vriendinnen -
in verre verte zegevierend binnen
het winderige kopstation: haar man.

F.Bordewijk
Uit:    Verzameld werk. Deel 10
Nijgh & Van Ditmar, Den Haag, 1986