Spechtiania is een blog waarin artikelen verschijnen over letterkunde, geschiedenis, muziek, politiek en actualiteit.
dinsdag 28 augustus 2012
Willem Hubert Nolens
Ik ben momenteel bezig met de bestudering van de tijdschriften Roeping en De Gemeenschap en heel toevallig overleed op 27 augustus 1931 een figuur die zijdelings te maken had met deze tijdschriften, nl. de rooms-katholieke priester Willem Hubert Nolens, die onderwerp werd van het berucht geworden hekeldicht De Droom van Nolens.
Wiel zoals hij genoemd werd werd op 7 september 1860 in Venlo geboren als zoon van een leerlooier. Hij studeerde filosofie aan het Bisschoppelijk College Rolduc, theologie aan het seminarie Roermond, rechten en staatswetenschappen een de Rijksuniversiteit Utrecht..
In 1887 werd hij tot priester gewijd en het jaar daarop benoemd tot docent aan het genoemde college in Rolduc.
Toen Herman Schaepman stopte als politiek leider van de roomskatholieken nam Nolens deze taak over, die zich vooral inzette voor de arbeiders en probeerde hun levensomstandigheden te verbeteren door sociale wetgeving te steunen. Dit tot ongenoegen van de zogenoemde zeer conservatieve rooms-katholieke kamerclub. Toen hij in 1910 fractievoorzitter werd van de Rooms-Katholieke Staatspartij in de 2de Kamer kreeg hij veel macht en hoewel hijzelf nooit minister-president werd ( wilde worden), was hij het toch die kabinetten formeerde en op de achtergrond aan de touwtjes trok. Niet voor niets werd hij de Grote souffleur genoemd.
Nolens werd door de meeste mensen gezien als een koud, harteloos man, die alleen maar in termen van macht dacht en geen oog had voor de veranderingen in de maatschappij, zeker wat betreft de cultuur en werd hij het doelwit van protest geleid door de Katholieke Jongeren. Zij verweten dat hij veel te weinig aandacht schonk aan de godsdienstvrijheid in Nederlands-Indië.
Dit gedrag was onderwerp van een gedicht geschreven door Gerard Wijdeveld. Hij op zijn beurt verweet hen hun radicalisme en hun opschuiving naar fascistoide denkbeelden.
Maar de Limburgse mijnwerkers droegen hem op handen, zeker omdat hij hun werk-en leefomstandigheden verbeterd had. Zijn begrafenis in zijn geboortestad was dan ook een geweldige happening, die door duizenden belangstellenden werd bijgewoond.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten