In deze serie artikelen wil ik de aandacht vestigen op kunstenaars die waarschijnlijk bij de meeste lezers van Spechtiania onbekend zijn en totaal in de vergetelheid zijn geraakt.
In zijn boek Mijn Herwaardering van Waarden vestigt Henk van Gelre de aandacht op de schilder Hans Reichel met wie hij jarenlang bevriend is geweest. Veel over deze schilder is niet bekend; maar het weinige wil ik hier toch vermelden.
9 Augustus 1892 werd Hans geboren in Würzburg in een tijd dat er allerlei revoluties op artistiek gebied geschieden, maar ook een tijd van sociale onrust en oorlogen. Van jongs af aan wilde Reichel schilderen én schrijven. Hij voorzag in zijn levensonderhoud door het schrijven van korte artikelen en kwam daardoor in aanraking met de dichter Rainer Maria Rilke.

Klee en Reichel bleven bevriend ook toen de eerste lid werd van het Bauhaus. In Dessau, dat hij regelmatig bezocht ontmoette hij Kandinsky, Gropius en Feininger.
In 1929 verliet Reichel zijn vaderland en vestigde zich in Parijs, waar hij de fotograaf Brassaï leerde kennen, die een prachtige foto van hem maakte. In 1936 ontmoette Reichel de beroemde Amerikaanse schrijver Henri Miller, met wie hij een levenslange vriendschap sloot. Op aanraden van Miller ging Reichel tot het schilderen met waterverf.
In 1939 werd Reichel gevangen genomen en in verschillende kampen geïnterneerd tot hij erin slaagde te ontsnappen en in 1944 terug te keren naar Parijs.
In zijn werk na de oorlog gunt hij zichzelf meer ruimte voor improvisatie en laat hij zijn gevoelens meer toe.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten