Vandaag kies ik een gedicht van de Vlaamse dichter Maurice Gilliams. volgens velen een van de fijnzinnigste dichters die België heeft voorgebracht. Maurice werd in 1900 in Antwerpen geboren, waar zijn vader het beroep van boekdrukker uitoefent. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verblijft het gezin Gilliams noodgedwongen in Amsterdam. In 1919 vertrekt Maurice naar Parijs, waar hij voor typograaf gaat studeren. Hij heeft een zeer sterke band met zijn moeder, die helaas na een gruwelijk ziekbed overlijdt. Hij trouwt met de katholieke Gabrielle Baelemans, een frigide vrouw. Het huwelijk is na een half jaar al op de klippen gelopen, maar vanwege haar katholiciteit kan er niet gescheiden worden. Pas in 1976 kan Gilliams hertrouwen met Maria de Raeymaekers, een verpleegster die hij heeft leren kennen bij zijn opname in een inrichting vanwege psyschische problemen. Met haar beleeft hij zeer gelukkige jaren, waaraan op 18 oktober 1982 abrupt een einde komt.
Ik weet niet of de biografie waaraan Annette Portegies werkte inmiddels verschenen is.
ELEGIE
Zondag op het land.
Roken en door 't venster staren:
linden voor de gevel,
trage knapen gaan voorbij.
Zomeravond op de velden
en de verre treinen kan men horen.
Grachten die naar heimwee smaken,
vergezichten, klokken die mij plagen
komen 't hart zijn honing roven.
En de dorpen die ik door wil trekken,
waar de bruiden wonen,
waar de boten varen op de stromen,
roepen mij in 't dalend donker:
in het koren staat een huis.
Maar ik toef hier voor het venster
van een boerenkamer
waar een stoel de stilte tekent
en de bloemen bruin verwelken
in een glas groen water.
MAURICE GILLIAMS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten