20 augustus 1823 overleed Luigi Barnaba Chiaramonti, die op 14 augustus 1740 te Cesena werd geboren uit een adellijk geslacht. In 1756 trad hij toe tot de orde van de Benedictijnen en noemde zich Gregorio.
Toen een vriend van zijn ouders - Giovanni Braschi - tot paus werd gekozen en de naam Pius VI koos, klom hij snel op de hiërarchische ladder. Zo werd hij in 1785 benoemd tot bisschop van Imola.
Toen Pius VI stierf werd er op het eiland San Giorgio Maggiore een conclaaf gehouden, dat na drieeneenhalve maand witte rook liet zien op 14 maart 1800. Kardinaal Chiaramonti werd door de aanwezige kardinalen tot paus gekozen en uit eerbied voor zijn gestorven voorganger naam hij de naam Pius aan.
Algemeen werd hij beschouwd als een soort tussenpaus, maar daar vergiste iedereen zich in. In het begin van zijn carrière waren er grote problemen met Napoleon, die hem zelfs door generaal
Radet gevangen liet nemen. Maar nadat Napoleon naar Elba was verbannen, keerde Pius VII terug naar Rome, waar hij met behulp van Consalvi voortvarend aan de slag ging. Een van zijn eerste maatregelen was het in ere herstellen van de Jezuietenorde, vervolgens voerde hij de index en de inquisitie weer in. Tegen de tijdgeest in gaf hij de Joden de opdracht terug te keren naar de Getto's.
Ook de Vrijmetselaars moesten het bij hem ongelden en in het verlengde daarvan de Carbonari, de zogenaamde pro-democratische revolutionairen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten