Voor deze zaterdag 30 augustus kies ik een gedicht van een van de grootste, sommigen zeggen, dé grootste dichter die we in Nederland gekend hebben nl. Herman Gorter. Ik denk dat men dan zijn sensitivistische gedichten bedoelt.
Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan;
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in 't oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.
Zoo ga ik ook, terwijl de groote maan
kogelend voortgaat langs de stroeven dag
der nacht die 'k even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.
Dit hewb ik zóó en dit ook zóó gedaan,
mijn beenen gaan nog rustig door het werk,
mijn borst dringt voor, mijn oogen zien naar 't rusten.
De slaap heeft breed zijn dommelende kusten,
daar zal ik als op steenenblauwe zerk
slapen, de schouders moe van 't hangend gaan.
HERMAN GORTER( 1864 - 1927)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten