Voor deze 14 juni kies ik een gedicht van de vooral om zijn romans en reiverhalen bekende Cees Nooteboom. De meeste mensen weten niet dat hij ook gedichten schreef en nog steeds schrijft. Zijn eerste bundel publiceerde hij al in 1956. In 1982 verscheen de bundel Aas, en daar uit komt het volgende gelijknamige gedicht.
AAS
Poëzie kan nooit over mij gaan,
noch ik over poëzie.
Ik ben alleen, het gedicht is alleen,
en de rest is van wormen.
Ik stond aan de straten waar de woorden wonen,
boeken, brieven, berichten,
en wachtte.
Ik heb altijd gewacht.
De woorden, in lichte of duistere vormen,
veranderden mij in een duister of lichter iemand.
Gedichten passeerden mij
en herkenden zichzelf als een ding.
Ik kon het zien en me zien.
Nooit komt er een einde aan deze verslaving
Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters.
Ze dwalen zonder commando door het grote
district van de woorden
en verwachten het aas van hun volmaakte,
gesloten, gedichte, gemaakte
en on aantastbare
vorm.
CEES NOOTEBOOM (1933)
Uit: Aas, De Arbeiderspers, Amsterdam 1982
Geen opmerkingen:
Een reactie posten